คำสอนแม่

ลูกเอ๋ย…แกเปรียบเสมือนเรือ ถึงแม้จะเป็นเรือลำเล็กๆ ก็ตาม ตอนนี้แกกำลังถูกปล่อยออกจาฝั่ง เพื่อจะแล่นออกไปกลางทะเล แกจะต้องเจอลม เจอพายุ เจอคลื่น เจออุปสรรค และแกคงจะกลัวว่าแกจะไปไม่ถึงฝั่ง แกคงกลัวเรือของแกจะล่มกลางทะเล อย่างไรก็ตาม เรือนั้นเป็นของแก แกเป็นผู้ต่อเรือเอง เป็นผู้ออกแบบเอง ถ้าแกออกแบบดีและต่อเรือดี แกก็จะถึงฝั่งอย่างปลอดภัยเหมือนการออกแบบชีวิต แกเป็นผู้นำชีวิตของแกเองว่าจะให้สดใส หรือขุ่นมัว ต่อให้เป็นเรือใหญ่ หากแล่นไปกลางทะเล เจอลมและคลื่น บางทีมันอาจล่มกลางทะเลได้ ถ้าหากเจ้าของเรือต่อเรือและออกแบบเรือของตัวเองไม่ดีเลย เหมือนชีวิตเจ้า เจ้าต้องเลือกทางเดินเองแล้วในตอนนี้ เพราะเจ้าใหญ่พอตัวแล้วนะลูก แต่ถ้าเมื่อใดเจ้าผิดหวัง เรือเจ้าล่มแม่ก็ยังยินดีให้อภัย และเป็นกำลังใจให้แกเสมอนะ…

ใครเล่ารู้ใจข้า

คนทำความชั่วเอง ย่อมเศร้าหมองเอง ใครเล่าจะรู้ข้างในใจของข้าว่า มันทุกข์เพียงใดในเวลานี้ ข้าผ่านผู้คนมามากมาย ไม่เคยกลัวเกรงใคร ไม่เคยยอมแพ้ใคร แต่ข้าพเจ้าไม่เคยเอาชนะใจของข้าพเจ้าได้เลย แม้แต่ครั้งเดียว บางครั้งข้าพเจ้าต้องเป็นฤาษีกินเหี้ยเสมอ (พวกมือถือสาก ปากถือศีล ปากปราศรัย ใจเชือดคอ) แล้วอย่างนี้ จำเป็นด้วยเหรอที่ข้าพเจ้าต้องบอกความทุกข์ภายในใจข้าพเจ้าแก่ใครๆ เสมอ จะสุขจะทุกข์อย่างไรมันก็อยู่ที่ใจมิใช่หรือ…

ยิ่งยากยิ่งต้องใจเย็น

เวลาอ่านหนังสือ โดยเฉพาะหนังสือวิชาการที่ยากๆ นั้น เราต้องอ่านด้วยท่าทีที่เอาจริงเอาจัง มีสมาธิสูง พบปัญหาข้อข้องใจต้องค้นคว้า ต้องถามให้กระจ่างแจ้ง อย่างอ่านผ่าน ๆ แบบเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แล้วคิดว่าตัวเองเจ๋งไปแล้ว เดี๋ยวเถอะจะตกม้าตายในเวลาสอบนะครับตัวเอง…

โกงเขาเราขาดทุน

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในการเป็นคน คือ “ไม่ซื่อสัตย์” สิ่งที่ล้ำค่าที่สุดของคนหนุ่มสาว คือ ท่วงทำนองที่ซื่อสัตย์ คำว่า “ซื่อสัตย์” หมายถึง ไม่หลอกลวงตนเองและผู้อื่น การไม่หลอก ลวงคนอื่นนั้นอาจจะง่าย แต่การหลอกตัวเองนี้สิยาก ท่วงทำนองที่ซื่อตรง หมายถึง การลุยงาน ไม่เอารัดเอาเปรียบคนอื่น ใครที่คิดจะเอาเปรียบผู้อื่น ผลสุดท้ายมักจะขาดทุนย่อยยับเสมอ ท่านว่าจริงไหม…

ความรู้คู่คุณธรรม

คนมีความรู้ดี ความประพฤติไม่ดี เปรียบเสมือนนกตาดี แต่ปีกหัก คนไม่มีความรู้ดี แต่มีความประพฤติดี เปรียบเสมือนนกตาไม่ดี แต่ปีกดี ส่วนคนมีความประพฤติไม่ดี และความรู้ไม่ดี เปรียบเสมือนนกมีทั้งปีกไม่ดี และตาไม่ดี แต่คนมีความรู้ดี มีความประพฤติดี ย่อมเปรียบเสมือนนกมีปีกดี และมีตาดีด้วย ย่อมบินไปได้ไกล และปลอดภัยดีเช่นกันนะครับ แล้วท่านอยากเป็นนกแบบไหนดีและ…

ทำไมต้องดอกนี้

อภินันท์เอ๋ย…ท่านดูบุบผาแถบนั้นงามสะพรั่ง ในสวน ในกระถาง ตามถนนหนทาง แต่มันก็มีวันร่วงโรย เหี่ยวเฉาไป ขอข้าพเจ้าเปรียบผู้หญิงเหมือนดอกบุบผาดอกหนึ่ง จะพบว่า บุบผามีดาษดื่นทั่วแผ่นดิน ใยเล่าเจ้าถึงจะต้องได้ลุ่มหลงดอกนี้เพียงดอกเดียวหนักหนาหนออภินันท์….

เอาอะไรกับชีวิต

ชีวิตคล้ายบุบผาร่วง คล้ายใบไม้แห่งเหี่ยว บ้างร่วงหล่น บ้างอับเฉา สุดท้ายไม่เหลืออะไรเลยนอกจากความดีและความชั่วนะครับ…