หมอที่ดีย่อมเคารพในวิชาที่ตนศึกษามา ไม่ประพฤติตนเหลวไหลเสเพลอันเป็นเหตุให้สุขภาพเสื่อมโทรม มิฉะนั้นจะเป็นทางมาแห่งการเหยียดหยามของปวงประชาชนว่า “ดูเถิด..เป็นหมอเที่ยวรักษาคนไข้ทั่วบ้าน ทั่วเมือง แต่ไม่รู้จักรักษาสุขภาพแม้ของตนเอง” หรือเหมือนกับพระต้องรักษาสุขภาพจิตให้ดีนั่นเองอนึ่ง หมอที่ดีต้องมีมีเจตนา (Attention) บริสุทธิ์ มีความหวังดีต่อประชาชน มีเมตตา กรุณาต่อพวกเขา เพราะเขาเหล่านั้นกำลังได้รับทุกข์เป็นอย่างมาก เพราะความเจ็บป่วยอยู่ขั้นหนึ่งแล้ว ถ้าหมอมีเจตนาไม่บริสุทธิ์ ไม่หวังดีต่อพวกเขาด้วยความบริสุทธิ์ใจ ขาดเมตตา กรุณาอันแท้จริง ย่อมขูดรีดประชาชนผู้ป่วยไข้ที่ไม่มีความรู้ในเรื่องนี้ได้อย่างง่ายดาย โดยวิธีเลี้ยงโรคไว้เอาเงินบ้าง แนะนำในทางผิด ๆ บ้าง ให้ยาชนิดราคาถูกแล้วเรียกเก็บค่ายาราคาแพงบ้าง หมอชนิดนี้ย่อมประสบบาปมากกว่าบุญมากนัก เป็นการทำร้ายคนไม่มีทางสู้ เหมือน พระที่ดีต้องมีเจตนาบริสุทธิ์ มีความหวังดี มีเมตตา กรุณาต่อประชาชน ด้วยความจริงใจนั่นเอง..
