สุขของสตรีที่แต่งงานแล้ว

สตรีที่แต่งงานแล้ว ย่อมต้องการความรักจากสามี สตรีที่สามีรักนั้น ชื่อว่ามีเทวดาคุ้มครองทุกย่างก้าว มีความสุขและชื่นชูใจ เธอจะต้องรักภรรยาของเธอ โดยมิต้องลดความรักที่มีต่อกัน ความรักไม่เหมือนสิ่งของ เครื่องใช้ที่จะแจกจ่ายกันหมดได้นะ ให้ความรักไม่เคยผิดนะครับผม

ยังมีหวัง

ขนาดต้นหญ้าเล็ก ๆ ยังอยากมีชีวิต ยังอยากจะยืนหยัด แม้มันจะขึ้นบนพื้นดินที่แตกระแหง มันคงกำลังรอสักวัน ฝนจะตกลงมาทำให้ พื้นดินที่แตกระแหงกลับชุ่มฉ่ำ ขนาดต้นหญ้ายังมีความหวัง แล้วเราเป็นคนแท้ ๆ จะไม่มีความหวังเชียวหรือ…

ทำไมถึงเบื่อหนังสือ

ในการเดินทางไกล ถ้าระยะทางเต็มไปด้วยบรรยากาศที่แห้งแล้ง ร้อนอบอ้าว ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ผู้เดินทางจะรู้สึกเบื่อหน่ายและท้อแท้ ตรงกันข้าม ถ้าระยะทางที่เดินร่มรื่น มีทิวทัศน์สวยงาม ไม่ว่าจะเป็น สระน้ำ ดอกไม้ ที่พักเป็นแห่ง ๆ ผู้เดินทางจะรู้สึกรื่นรมย์และเหนื่อยน้อย ยิ่งถ้ามีความรู้สึกเหมือนเดินเล่นอยู่ในสวนสวรรค์ด้วยแล้ว เขาจะเดินอย่างเพลิดเพลินเจริญใจ แม้ถึงที่สุดทาง หรือเป้าหมายแล้ว ก็ยังอยากจะเดินกลับมาอีก ฉันใด การอ่านหนังสือยาว ๆ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ถ้ามีแต่หลักวิชาการล้วน ๆ ผู้อ่านก็จะมีความรู้สึกเบื่อ เหมือนการเดินทางไกลที่กันดาน เขาย่อมเดินทางดังกล่าวนี้ เฉพาะในคราวที่จำเป็นจริง ๆ เท่านั้น เพราะเหตุนี้ คนส่วนมากจึงเบื่อ ไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือประเภทตำราเรียน วิชาการกัน

ผิดจริงหรือ?

เพราะเราไม่มีเวลาให้แก่กัน
เราจึงไม่เข้าใจกัน
เพราะเราไม่เข้าใจกัน
เราจึงไม่เห็นใจกัน
เพราะเราไม่เห็นใจกัน
เราจึงขัดแย้งกัน
เพราะเราขัดแย้งกัน
เราจึงต้องเลิกจากกันไป…

บทพิสูจน์ว่าเรารักใคร

ท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้าเพิ่งประจักษ์ความจริงในคำที่ว่า “ยิ่งไกล ยิ่งคิดถึง” ด้วยตนเองในคราวนี้ ข้าพเจ้ารู้สึกหว้าเหว่ ใจลอย และวาบหวามหวิวหวั่น เหมือนตกลงมาจากที่สูง และไม่มีอะไรเหลือไว้สำหรับเกาะกุมเลย เหมือนอยู่ท่ามกลางมหาสมุทรอันมองเห็นแต่น้ำและขอบฟ้า ครั้งใดที่ได้ยินเสียงคนเดิน และใบไม้ตก ครั้งนั้น ใจก็ประหวัดถึงคนอันเป็นที่รัก เมื่อได้อาหารอันมีรสอร่อย หรือได้ชมสถานที่อันสวยงาม บรรยากาศน่ารื่นรมย์ ก็อดคิดถึงบุคคลอันเป็นที่รักไม่ได้
ท่านทั้งหลาย…บทพิสูจน์ที่ทำให้ทราบว่า “ท่านรักผู้ใดมากที่สุด มิใช่เรื่องยากเลย คือ ในเวลาท่านมีความสุข ชื่นบาน ท่านอยากเฉลี่ยความสุขอันนั้นให้แก่ผู้ใด คือ คิดถึงผู้ใดก่อนที่สุด หรือ ในเวลาที่ท่านได้รับความทุกข์ ท่านอยากให้ผู้ใดอยู่ใกล้ ๆ พอเป็นกำลังใจ บุคคลนั้นแหละ ชื่อว่าเป็นที่รักมากที่สุดของท่าน” ท่านทั้งหลาย…โรครักนั้น เรียกได้ว่า “เป็นโรคสากล” สำหรับมนุษย์ เพราะมนุษย์จะไม่เคยประสบโรคนี้นั้นไม่มีเลย ไม่ว่าจะอยู่ในเพศไหน ภาวะใด ก็ตาม อย่างน้อยจะเป็นครั้งหนึ่งในชีวิต ถ้าไม่รีบตายเสียก่อน หรือสำเร็จมรรคผลเสียตั้งแต่อายุยังเยาว์…

คุณค่าแท้

โรคยังไม่เกิด มีหรือคนจะเห็นคุณค่าของยา ความแห้งแล้วยังมาไม่ถึง มีหรือคนจะเห็นคุณค่าของอาหาร เมื่อยังไม่เป็นหนี้ มีหรือคนจะเห็นคุณค่าของเงิน เมื่อภัยยังไม่มาถึง มีหรือคนจะรู้คุณค่าของมิตรแท้ เมื่อหนทางยังไม่ย่ำแย่ที่สุด มีหรือคนที่ชื่อว่า “พ่อ – แม่” จะอยู่ในใจลูกได้..

Last Words

Then addressing the monks for the last time; the Buddha uttered these words:
“And non, monks, I remind you: all conditioned things are destined to dissolution, mindfully do what is good for yourselves and others”
These were the Buddha’s last words. He then passed away under a pair of Sala tree’s in the Sala Grove of the Mallas. This was on the full-moon day of the sixth Lunar month when he was in his eightieth year.