กีฬาที่ไม่มีทางชนะได้เสมอ....

ความรักเป็นกีฬาชนิดหนึ่ง ซึ่งเมื่อบุคคลใดเล่นเข้าแล้ว ก็ต้องประสบภาวะใดภาวะหนึ่งเสมอ นั่นคือ ไม่แพ้ก็ชนะ แต่การแพ้พ่ายรักมีผลกระทบกระเทือนและฝังใจมากกว่าการแพ้กีฬาชนิดอื่น บางคนจะระบมหม่นไหม้ไปตลอดชีวิต บางคนใช้เวลารักษาแผลใจอยู่เป็นเวลานานปี และที่สำคัญไม่มีเพื่อนร่วมแพ้ด้วย กีฬารักเป็นการลงสนามกับคู่ต่อสู้เพียงตัวต่อตัว ซึ่งตามจริงยุติธรรมมาก คนที่กล้าเล่นกับความรักจึงต้องกล้าได้กล้าเสีย กล้าเผชิญความจริง แม้ทุกคนต้องการชัยชนะและความสมหวังในรัก ความรักก็ให้ความสมหวังแก่คนได้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น บางคนชนะในเบื้องต้น แต่ก็พ่ายในเบื้องปลาย นั่นคือได้แต่งงานสมหวัง แต่ชีวิตการแต่งงานเต็มไปด้วยอุปสรรคนานับประการ ไม่อาจให้ราบรื่นสงบเรียบร้อยได้ แล้วท่านละชนะหรือแพ้ในกีฬาชนิดนี้.....

นี่แหละรักแท้...ตอบน้ำชาได้แล้ว...

ความเข้าใจกัน ทำให้คนเห็นอกเห็นใจกัน ความเห็นอกเห็นใจกัน ทำให้คนรักกัน ความรักที่มีพื้นฐานจากความเห็นอกเห็นใจนั้น เป็นความรักที่นุ่มนวลและมั่นคง เสมอเหมือนเส้นไหม ที่ควั่นเป็นเกลียวแล้ว ยากนักที่จะดึงให้ขาดได้..ถูกต้องไหม..???

อันเพื่อนดีมีน้อย แต่ก็พอใจ

แม้ข้าพเจ้าจะมีมิตรน้อย แต่ข้าพเจ้าก็ได้มิตรแท้ เป็นมิตรที่น่าภาคภูมิใจ ข้าพเจ้าทราบดีว่า ถ้าเราต้องการมิตรแท้นั้น เราต้องเป็นมิตรแท้กับคนอื่น แสดงความซื่อสัตย์สุจริต ขยายความลับของตนแก่เพื่อน ปกปิดความลับของเพื่อนมิให้แพร่งพราย ทั้งสองนี้ต้องปฏิบัติไปพร้อมๆ กันนะขอรับ.....

ควรหาไว้ครอบครองนะตัวเอง

ผู้ชายที่ดีนั้น เขาจะไม่ยอมกล่าวข้อความใดๆ อันจะนำความเสื่อมเสียมาสู่สตรีที่เขาสมาคมด้วย ผู้ชายที่ดีย่อมรักษาเกียรติของสุภาพสตรีที่ตนเกี่ยวข้องด้วยชีวิต ข้าพเจ้าหมายถึง เขาจะไม่ยอมกล่าวข้อความอันใดอันจะพาดพึงถึงสตรีที่เกี่ยวข้องในทางเสื่อมเสีย หรือเอาตัวรอดเพียงผู้เดียวแล้วป้ายสีความไม่ดีให้สุภาพสตรีเป็นผู้รับไปนะ...รีบหาไว้คนแบบนี้ เหมาะที่จะเป็นพ่อของลูก ฮิๆๆๆ

เข็นครกขึ้นภูเขา..แต่นี้เข็นภูเขาลงครกนะ..

น้องหญิงเอ๋ย...อันว่าแม่น้ำเจ้าพระยานี้ไหลจากทิศเหนือสู่เบื้องต่ำ หรือจากทิศเหนือลงสู่ทิศใต้มาเป็นเวลานานแล้ว เป็นการยากเหลือเกินที่จะให้สายน้ำแห่งเจ้าพระยานี้ไหลกลับสู่ทิศเหนือได้ฉันได ความรักของฉันที่ดิ่งลงในตัวเจ้าในลักษณะแห่งหนุ่มสาวมานานพอควรแล้ว ก็เป็นฉันนั้น เป็นการยากลำบากอย่างล้นเหลือที่จะแปรให้กลายสภาพเป็นความรักอย่างน้อง ความรักของเราแปรจากมิตรภาพเป็นความรักอย่างเสน่หามาครั้งหนึ่งแล้ว ยิ่งต้องมาแปรจากเสน่หาเป็นความรักอย่างน้องร่วมสายโลหิต ร่วมอุทรอีก เธอจะเป็นว่ามันเป็นการอันหนักและเหน็ดเหนื่อยเพียงใด..ฉันทำไม่ได้หรอกนะ...

เส้นผมบังภูเขา...ฮ่า..

"ความหวัง" ถูกแล้วคนหนุ่มสาวส่วนมากมีชีวิตอยู่ด้วยความหวัง และเขามักจะสร้างความหวังไว้สวยหรูเกินไปเสมอ เมื่อความหวังที่เขาทำหรือสร้างไว้มิได้เป็นดั่งหวัง เขาก็ซบเซาเศร้าโศก มองชีวิตเป็นของไร้ค่า ไม่ควรแก่การถนอม ชีวิตซึ่งมารดา-บิดาผู้บังเกิดเกล้าเฝ้าถนอมกล่อมเลี้ยงมาตั้งแต่อยู่ในครรภ์ ทั้งรัก ทั้งหวงแหน ทั้งชื่นชมยินดี แต่เด็กหนุ่มสาวส่วนมากมิค่อยได้คิดถึงความจริงในเรื่องนี้ กลับพอใจจะมอบชีวิตตนให้อยู่ในมือของคนอื่น (คนรัก/แฟน) ยินดีให้เขาผูกมัด ฟัดเหวี่ยงไปตามใจปรารถนา ซึ่งสตรีนั้นบางทีเขาก็ไม่ทราบว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ทำความดีแก่ตนเพียงเล็กน้อย ยิ้มให้ด้วยความชื่นบาน พูดหวานนิดหน่อย ก็จะมอบชีวิตให้แล้วนะ..แต่ทำไงได้โลกนี้เป็นอย่างนี้มานานแล้ว คนหนุ่มสาวมีชีวิตอยู่เบื้องหน้า คนชรามีชีวิตอยู่เพื่อเบื้องหลัง เพราะท่านชอบเล่าเรื่องในอดีตให้ลูกหลานฟังเสมอนะ...

ยิ่งคับขันยิ่งต้องใจเย็น

เพียงแต่สงสัยเท่านั้น ก็ควรจะเก็บความสงสัยไว้ก่อน หาข้อมูล ข้อเท็จจริงก่อน เพราะการปล่อยคนผิดนะ ดีกว่าการลงโทษคนถูกนะครับผม...