น้องหญิงเอ๋ย...อันว่าแม่น้ำเจ้าพระยานี้ไหลจากทิศเหนือสู่เบื้องต่ำ หรือจากทิศเหนือลงสู่ทิศใต้มาเป็นเวลานานแล้ว เป็นการยากเหลือเกินที่จะให้สายน้ำแห่งเจ้าพระยานี้ไหลกลับสู่ทิศเหนือได้ฉันได ความรักของฉันที่ดิ่งลงในตัวเจ้าในลักษณะแห่งหนุ่มสาวมานานพอควรแล้ว ก็เป็นฉันนั้น เป็นการยากลำบากอย่างล้นเหลือที่จะแปรให้กลายสภาพเป็นความรักอย่างน้อง ความรักของเราแปรจากมิตรภาพเป็นความรักอย่างเสน่หามาครั้งหนึ่งแล้ว ยิ่งต้องมาแปรจากเสน่หาเป็นความรักอย่างน้องร่วมสายโลหิต ร่วมอุทรอีก เธอจะเป็นว่ามันเป็นการอันหนักและเหน็ดเหนื่อยเพียงใด..ฉันทำไม่ได้หรอกนะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น