ขอเพียงแค่นี้..พอไหม?

ขอให้น้องเป็นแหล่งพักแห่งดวงใจของพี่ อย่าให้จิตใจของพี่ระหกระเหินเกินไป เมื่อดวงใจของพี่บอบซ้ำ ขอให้น้อยเป็นที่ฟูมฟักรักษา เมื่อใดดวงใจของพี่หม่นหมองขอให้น้องเป็นผู้ขัดเกลา เมื่อใดดวงใจของพี่ระบมบ่มหนอง ขอให้น้องเป็นผู้แคะได้เอาหนองนั้นออก..น้องรัก...ขอให้น้องจำไว้เถิดว่า ในชีวิตนี้พี่จะมีน้องเพียงผู้เดียวไว้ในดวงใจ พี่ขอมอบดวงใจดวงนี้ไว้ในความคุ้มครองของน้อง ซึ่งพี่รักสุดที่จะหักห้าม สุดที่จะคืนคลายและถ่ายถอนได้..โอ้นำตาจะไหล...ซึ้งหรือน้ำเน่าเนี่ยเรา...

ท่านทำได้หรือ....

ผมดูข่าวดาราหลายคู่ที่รักกัน แล้วเลิกกันบอกไม่มีอะไรกันยังรักกันปกติ ยังเป็นมิตรต่อกัน ในมุมมองของผมว่าการแปรความรักจากสภาพอย่างหนุ่มสาวมาเป็นมิตรภาพนั้น เป็นเรื่องที่ลำบาก ทำได้ยาก คนใจสูงจริงๆ เท่านั้นที่จะทำได้ ส่วนการแปรสภาพจากมิตรภาพมาเป็นคนรักนั้น ทำได้ง่าย และมีตัวอย่างให้เราเห็นได้อยู่เสมอ..อย่างนี้พอจะเดาได้ว่าอะไรคือความจริงนะครับผม...และคุณละทำได้เปล่า....

อย่าดูหมิ่นของเล็กน้อย...

คนเรามักจะไม่ค่อยระวังเรื่องการใช้จ่ายเล็กๆ น้อยๆ ปล่อยให้รั่วไหลออกไปเรื่อยๆ เขาลืมนึกไปว่า รูรั่วนิดเดียวก็ทำให้เรือจมน้ำได้ คนที่จะสร้างอนาคตควรจะประหยัดและอดออม แม้จะเก็บทีละเล็กทีละน้อยก็ยังดีกว่าไม่เก็บเสียเลย ดูแต่น้ำชิมันหยดที่ละหยดๆ ก็ยังเต็มตุ่มได้ คนส่วนมากมักจะคิดว่าเก็บทำไมทีละน้อย สักกี่ปีมันจึงจะเป็นเงินเป็นทองก้อนใหญ่ เหนื่อยแรงเปล่า สู้เอามาใช้จ่ายฟุ่มเฟือย ให้ความสุขความเพลิดเพลินเล็กๆ น้อยๆ ไม่ได้ ถ้าคนเราคิดตรงกันข้ามก็จะเห็นว่า ทีละเล็กละน้อยมันมีความสำคัญเพียงใด ท่านลองไปกู้หนี้ยืมสินเขามาทีละน้อยๆ ดูแล้วกัน จะเห็นความสำคัญของเรื่องที่ผมกล่าวอย่างชัดเจนนะครับผม....

ทำไมคนจึงมีกิ๊กหรือชู้กัน

สตรีที่ถูกบังคับให้แต่งงาน แล้วอยู่ไปๆ ก็มีเรื่องรักกับชายอื่น ซึ่งไม่ใช่สามีของตัวเองอยู่บ้างมิใช่หรือ? ผู้ชายก็เหมือนกัน นี่คือสาเหตุที่แต่งงานโดยไม่มีความรัก ก็จะต้องไปหาหญิงอื่นซึ่งตัวรัก แต่มิใช่ภรรยา เรื่องกิ๊กหรือชู้ก็จะเกิดขึ้น ความรักเป็นเรื่องสำคัญมากอย่างหนึ่งที่จะช่วยให้ความราบรื่นในครอบครัว แต่อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้ามองว่าคนที่แต่งงานด้วยความด้วยความรัก ก็มีกิ๊กมีชู้อยู่เหมือนกันแหละนะ...คุณว่าไหม.เพราะอะไรผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้นะ....

ทุกคนต้องมี

คนเราทุกคนมีความลับ ความลับซึ่งเขาเปิดเผยกับใครไม่ได้ แม้แต่ตัวเขาเอง เขาก็ยังไม่อยากเปิดเผย นั้นคือ ความลับที่เขาไม่อยากจะนึกถึงมัน ทุกคนน่าจะเคยทำชั่วที่น่าบัดสีไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง จะต่างกันก็เพียงแต่มากหรือน้อย หนักหรือเบาเท่านั้น บุคคลผู้มีมารยาทงาม ย่อมรู้จักให้เกียรติความลับของผู้อื่นเสมอ...ท่านละมีความลับแบบนี้ไหมหนอ...

สิทธิส่วนบุคคล

ถ้าฉันรักใคร ก็อยากจะรักอยู่ข้างเดียวไม่อยากบอกให้เขารู้ รักเขาข้างเดียวนี้แหละ สบายใจดี เพราะเขาจะไปรักใคร ชอบใครและเที่ยวไปกับใคร เราก็ไม่ว่าอะไร ขออย่างเดียว ขอให้เราได้รักเขาเท่านั้นก็พอแล้ว ที่สำคัญเขาไม่สามารถห้ามไม่ให้เรารักไม่ได้ เพราะความรักเป็นของเรา เขาไม่รับรู้นั่นแหละดีที่สุด......ทำได้เปล่านะ...

ค่าของแจกันรัก....

รักคนเรามันเหมือนแจกันไม่ควรจะปล่อยให้มันว่างเปล่า...หาดอกไม้มาปักเข้าชิ ขึ้นชื่อว่าแจกันแล้ว ไม่ควรจะปล่อยให้ว่างเปล่าไว้เฉยๆ มันมีไว้สำหรับปักดอกไม้ เมื่อไม่มีดอกไม้ปักมันก็ต้องเก่าคร่ำคร่า และแตกทำลายไปอย่างน่าเสียดาย ไม่คุ้มค่าอะไร ไหนๆ มันจะเก่าและแตกทำลายไปทั้งที ควรจะเก่าไปด้วยดอกไม้อยู่เสมอ ดอกอะไรก็ได้หามาปักไว้เถอะนะ..คนเราก็เหมือนกัน...การไม่มีรักเลยก็เหมือนแจกันที่ว่างเปล่าไร้ค่า จะแก่ จะตายทั้งทีก็ควรจะมีความรักเคียงข้างเสมอนะ....แม่นบ่...