เจ้านายผู้ซื่อสัตย์

ท่านทั้งหลาย อันความตายมีอิทธิพลยิ่งใหญ่นัก ไม่มีใครสามารถต้านทานต่อสู้ด้วยวิธีการใด ๆ ได้เลย มันก้าวเข้าไปสู่ปราสาท แห่ง กษัตริยาธิราชอย่างสง่าผ่าเผย ปราศจากความสะทกสะท้านใด ๆ เช่นเดียวกับมันก้าวเข้าไปสู่กระท่อมของขอทาน พระยามัจจุราชนั้นเป็นตุลาการอันเที่ยงธรรมยิ่งนัก ไม่เคยลำเอียงและกินสินบนของใครเลย ย่อมพิจารณาตามบท สำนวน และอ่านคำพิพากษาด้วยคำอันหนักแน่นเด็ดเดี่ยว ไม่ฟังเสียงคัดค้าน และขอร้องของใครเลย ท่ามกลางเสียงคร่ำครวญอันระคนด้วยกลิ่นธูป ควันเทียนนั้น ท่านได้ยื่นพระหัตถ์ออกกระซากให้ความหวังของทุกคนหลุดลอย และแล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามพระบัญชาของพระองค์ เมื่อมาถึงจุดนี้ ความยิ่งใหญ่ของผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลาย ก็จะกลายเป็นเพียงนิยายที่เล่ากันเล่นเพียงเท่านั้น
มงกุฎอันประดับด้วยเพชรไม่รู้กี่กะรัตต่อกี่กะรัต ก็มีค่าเท่ากับหมวกฟาง พระคธาอันมีลวดลายวิจิตรพิสดาร ก็เหมือนท่อนไม้ที่ไร้ค่า เมื่อความตายมาถึงเข้า พระราชาก็ต้องถอดมงกุฎเพชรวางลง แล้วเดินเคียงคู่ไปกับชาวนา ผู้ซึ่งได้ทิ้งจอบ เสียม หมวกฟางและคันไถ ไว้ให้เป็นมรดกแก่บุตรของตน ใครเล่าหนอจะต่อรองกับท่านได้ ช่างเป็นผู้พิพากษาที่ซื่อสัตย์จริง ๆ…