เศร้าสุดในชีวิตฉัน

ถึงเวลาที่ฉันต้องจากมา ดูเธอมีอาการเศร้าโศก แต่ดูเหมือนเธอพยายามข่มความเศร้าโศกนั้นเสียด้วยความอดทน อวยพรให้ฉันเดินทางโดยปลอดภัย ส่วนเธอจะยอมอยู่ที่นี่ต่อไป ฉันเองมีความสะเทือนใจมากและสงสารเธอจนไม่อาจกลั้นน้ำตาได้ มันหลั่นไหลออกมาซึมอยู่เต็มเบ้าตาทั้งสอง เมื่อเห็นดังนั้น ความข่มใจและความอดทนของเธอก็ขึ้นถึงขีดสูงสุด เธอเอาผ้าเช็ดหน้าปิดหน้าแล้วสะอื้นฮักทันที “โอ้..ความสุขและความเศร้าอันสืบเนื่องมาจากความรัก แสดงฤทธิ์ของมันอย่างเต็มที่ในตอนนี้เอง”