สื่อด้วยใจ

น้องหญิงเอย..จะมีสมณะรูปใดออกปากขอบิณฑบาตจากชาวเมืองชาวบ้าน ชาวนิคมบ้างแม้ว่าท่านปรารถนาก้อนข้าว เพื่อยังชีพอยู่ท่านก็หุบปากเสียสนิท ชาวเมือง ชาวบ้านชาวนิคม รู้อาการแห่งท่านแล้ว จึงพากันถวายอาหาร อันควรแก่สมณบริโภคน้องหญิง..เจ้าก็เช่นกัน เป็นเหมือนสมณะผู้สำรวมและเคร่งขรึมรูปนั้น ข้าพเจ้ารู้ดอกว่า เจ้านะมีหัวใจรักข้าพเจ้าอยู่มิใช่น้อย แต่เจ้าปกปิดบังไว้ เพราะความละอายประจำเพศของกุลสตรี ถ้าเพียงเท่านี้ข้าพเจ้ามิอาจรู้ให้ซึ้งได้ ต่อไปภายหน้าข้าพเจ้าจะปกครอง พาครอบครัวและดำเนินชีวิตไปสู่จุดหมายได้อย่างไรนะครับผม…