ถ้าพวกเรากระเสือกกระสนเพื่อความมั่งคั่ง สมบูรณ์ทางทรัพย์สิน เพื่อให้มีทุกสิ่งทุกอย่างเสนอสนองความอยากซึ่งมีลักษณะวิ่งออกนอกหน้าอยู่เสมอแล้ว เราได้เคยสำรวจบ้างหรือไม่ว่า ความมั่งคั่งพรั่งพร้อมทางทรัพย์สินได้มาทำให้เรา ขาดแคลนความเมตตาปราณี ขาดแคลนน้ำใจอันพึงจะมีต่อเพื่อนมนุษย์ผู้ทุกข์ยาก และกำลังแหวกว่าย มือขวักไขว่อยู่ในทะเลชีวิต ขอความเมตตาปราณีจากเพื่อนมนุษย์ผู้ถึงแล้วซึ่งฝั่ง คือความสำเร็จ ถ้าความมั่งคั่งร่ำรวยทรัพย์สิน ทำให้พวกเราต้องขาดแคลนความเมตตาปราณีแล้ว มันจะกลายเป็นพิษเป็นภัยในภายหลัง ประหนึ่งเหมือนอาหารที่ไม่ย่อย ทำให้ผู้บริโภคทนทุกข์ทรมาน อันธรรมดาทรัพย์สมบัติทั้งปวงนั้น ย่อมตกอยู่ภายใต้กฎ ๓ ประการ คือ ถูกใช้สอยให้หมดไปหนึ่ง พังพินาศไปเองหนึ่ง หรือมิฉะนั้นเจ้าของทรัพย์ย่อมตายจากไปหนึ่ง ทุกคนเกิดมาแล้วต้องตาย ความตาย แม้มันค่อยข้างจะเป็นศัตรูอย่างร้ายแรงของความมั่งคั่งร่ำรวย แต่มันก็เป็นมิตรที่ดียิ่งของคนจนที่ไม่มีอะไรจะกิน เป็นมิตรของคนชรา และเป็นมิตรของคนสิ้นหวัง เป็นโรคร้ายไม่สามารถรักษาให้หายได้เหมือนกันนะครับ แล้วแต่คุณจะมองครับผม…
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น