นี่เธอ...ฉันอุตส่าห์บุกบั่นดั้นด้นมาหา โดยไม่เกรงกลัวอันตรายใดๆ ทั้งสิ้น หวังว่าจะได้รับไมตรีจิตจากเธอเป็นเครื่องตอบแทนความพยายามนั้น แต่เมื่อการณ์กับตรงกันข้าม กลับเป็นถูกไล่ให้จากไป ใครเล่าจะไม่น้อยใจและผิดหวัง เหมือนเด็กซึ่งรู้ว่า มารดากำลังจะจากไปอย่างไม่มีวันกลับ จึงดิ้นรนกระวนกระวาย ปรารถนาความอบอุ่นจากอกแม่ เพราะความรักท้วมท้นอยู่ในใจ แต่เมื่อถูกมารดาขับไล่อย่างไม่ใยดี เด็กหรือจะไม่สงสัยในความรักแห่งมารดาตน และจกหักห้ามความน้อยใจเสียกระไรได้ ตามความรู้สึกของเด็กเขาคิดว่า มารดาคงจะใจดีและโอบอุ้มเคลียเคล้าเฝ้าจูมพิตทั้งดวงเนตรและใบหน้าที่อาบด้วยน้ำตา เขาจึงรู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่งที่มารดากลับปฏิเสธต่อเขาอย่างตรงกันข้ามกับที่มารดาผู้รักบุตรจะพึงกระทำ น้องหญิงเอ่ย..เด็กน้อยนั้นเป็นฉันใด ฉันเวลานี้ก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน ด้วยความรักจึงดั้นด้นมาหา แต่กลับได้เสียงแช่งด่าตอบแทน ใครเล่าเขาจะไม่เสียใจนะ....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น