วันศุกร์ที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

สิ้นสุดกันที…

สายน้ำไหลไปไม่เคยหวนกลับ ดอกไม้บานแล้วเหี่ยวเฉา ไร้ความงาม ชีวิตห่างจากฝั่งนี้ย่อมใกล้ฝั่งโน้น ห่างจากจุดเริ่มต้นย่อมใกล้จุดสิ้นสุด ห่างจากความดี ย่อมใกล้ความชั่ว ห่างจากความเกิดย่อมใกล้ความตาย ห่างจากความสุขย่อมใกล้ความโศกเศร้า เสียใจ มันสายไปเสียแล้ว สำหรับจิตใจฉันที่จะคลายความซาด้าน มาหลงรักเธอเหมือนเดิม พอกันทีชีวิตของเรา หยุดกันทีความใคร่ต่างๆ วันนี้ข้าพเจ้าชนะแล้ว ชนะแล้ว

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น