คำว่า “การศึกษาที่สมบูรณ์”นั้น ข้าพเจ้ามิได้หมายถึง การศึกษาสูงเพียงอย่างเดียว แต่หมายถึง ความรู้และความประพฤติดี ซึ่งต้องควบคู่กันไป คนที่มีความรู้ดี ความรู้สูง แต่ขาดความประพฤติดี ก็เหมือนไม้ที่สูงแต่หาใบมิได้ ไม่ร่มเย็น ให้ความสุขแก่ใครไม่ได้ ส่วนผู้ที่มีความประพฤติดี แต่ขาดความรู้ ย่อมเป็นเหมือนไม้ที่ใบมาก แต่ต้นเล็กเกินไป เตี้ยเกินไป พอคุ้มครองรักษาตัวเองได้ แต่เป็นที่พึ่งอาศัยของคนเดินผ่านมาผ่านไป หรือคนมีความทุกข์ที่เกิดจากความร้อนไม่ได้เช่นเดียวกัน แล้วอย่างนี้เธอจะเป็นคนแบบไหนละ…
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น