คนมีทรัพย์ ก็มักทนงตนเพราะทรัพย์ แล้วดูถูกเหยียดหยามผู้อื่นซึ่งต่ำต้อยยากจนกว่า คนมีวัยสมบูรณ์กำลังเป็นหนุ่มเป็นสาวก็มักหลงในวัยสมบัติแห่งตน คนมีวิชาความรู้ถ้าไม่ควบคุมโดยศีลธรรมและมโนธรรม ก็มักยกตนข่มผู้อื่น ภาคภูมิใจในสถาบันการศึกษาแห่งตนว่าเลิศกว่าสถาบันการศึกษาใดๆ จนบางคน เมาสถาบัน เมาวิชา ลืมตัวทั้งๆ ที่เขามิได้ทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอัน เป็นแก่นสารแก่ใครเลย เขาก็ยังภาคภูมิใจอยู่นั่นเองว่า เขาสำเร็จมาจากสถาบันอันมีเกียรติ แล้วเหยียดหยามผู้อื่น สถาบันอื่นอีกด้วย โอ้…การศึกษาไม่ได้ช่วยคนได้มองข้ามเปือกจนพบแก่นได้เลยหรือครับ…
ชอบมาก
ตอบลบ