"ความเป็นอัจฉริยะ" เป็นสิ่งที่พระเจ้าได้ประทานให้กับคนเราทุกคน แต่จะมีความแตกต่างกันไป เว้นเสียแต่ว่าจะค้นพบได้เร็วหรือนำไปใช้ในทางถูกต้องได้อย่างไร....ถ้าคนไหนคนพบได้เร็ว ย่อมมีความเป็นไปได้ง่ายมากที่จะประสบความสำเร็จในด้านนั้นๆ และเป้นประโยชน์กับตัวเองและสังคมอย่างมาก.....เมื่อเป็นเช่นนี้ ผู้ใหญ่ในบ้านเมือง หรือผู้ใหญ่ในด้านการศึกษาต้องเข้าใจในความเป็นจริงในจุดนี้ และยอมรับในหลักข้อนี้ เพราะจะทำให้ท่านส่งเสริม สนับสนุน และสร้างเวทีไว้สำหรับบุคคลเหล่านั้นได้แสดงความเป็นอัจฉริยะของตนเองออกมา...ข้าพเจ้าในฐานะเป็นครู หรือบุคคลที่คนเขายกย่องว่า "แม่พิมพ์" ย่อมรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก เมื่อผู้ใหญ่เหล่านั้นมักจะพูดว่า "เด็กมันโง่ หรือ เด็กนั้นไม่มีความสามารถ" เพราะสิ่งนี้ทำให้มองเห็นถึงวิสัยทัศน์ ความรู้ และการมองโลกตามความเป็นจริง ที่สำคัญย่อมเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพัฒนาได้ประสบความสำเร็จ อย่างมากก็จะพัมนาเฉพาะคนที่เก่งเท่านั้น หรือเก็บเอาเฉพาะหัวกะทิไปเป็นจุดขาย หรือหน้าตาสำหรับตัวเองแล้วพูดอย่างภูมิใจว่าข้าพเจ้าทำได้ ซึ่งตามจริงแล้ว หน้าที่ของท่านคือ ส่งเสริม สนับสนุน สร้างเวทีให้นะครับ....เมื่อเป็นเช่นนี้ สำหรับข้าพเจ้าแล้วมองว่า "ที่เด็กไม่เก่ง เพียงเพราะเด็กคนนั้นยังไม่ค้นพบตัวเอง และนำความรู้ไปใช้ในทางไม่ถูกต้องเท่านั้น" ดังนั้น เราควรที่จะมากระตุ้น สร้างเวทีสำหรับเด็กๆ เหล่านั้น ให้ค้นพบตัวเองให้เร็วขึ้น เพื่อลูกหลาน และประเทศไทยเราจะได้พัฒนานะครับผม...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น